Ukrytych analogii do gunbarrel w „Nie czas umierać” jest całkiem sporo. Dzisiaj do głowy wpadła mi kolejna. Postrzelenie Jamesa w środku ogrodu Safina nabiera teraz jeszcze większego znaczenia. Czytaj dalej Wyłapywania ciekawych obserwacji ciąg dalszy.
Motyw z Psi (Ψ), o którym pisałem w jednym z poprzednich postów (700 vs 007), sprowokował mnie do rozważań nad kwestią lustrzanych odbić, swojego rodzaju przeciwieństw czy anagramów obecnych w „Nie czas umierać”. Jeśli zastanowimy się nad tym, to można wyłapać sporo zaskakujących obserwacji. Pewnie odrobinę przesadzam w interpretacji, ale czy na pewno? (SPOILERY!) Psi … Czytaj dalej Motyw lustrzanego odbicia w „Nie czas umierać”.
Na mapie generowanej przez gadżet Q-dar, widoczne są postaci Nomi oraz Jamesa. W jednym z odcinków naszej analizy „Nie czas umierać”, Marcin zwrócił mi uwagę na ciekawy fakt. Na ekranie widzimy nazwiska agentów Bond, J. oraz Nomi, M., co wskazuje, że Nomi to nazwisko agentki nowej 00. Imię pozostaje nieujawnione. Drugą interesującą sprawą jest sama … Czytaj dalej Psi (Ψ)
Kto oglądał poprzedni film z serii, ten nie będzie zaskoczony faktem, że James porzucił służbę i przeszedł na emeryturę. To już nie jest bohater do jakiego byliśmy przyzwyczajeni. Na prośbę swojej partnerki o przyśpieszenie, przemierzając przepiękne rejony Apulii, odpowiada, że już nie muszą się śpieszyć. To gość, który jeszcze do końca nie wie jak, ale … Czytaj dalej Bond, James Bond.
„Diamenty są wieczne”? „Nigdy nie mów nigdy”? A może „Twierdza”? Wielu spośród fanów ma problem z wliczaniem filmu Irvina Kershnera do serii. Zrealizowany poza EON remake „Operacji Piorun” nie zalicza się do „oficjalnych Bondów” i tym samym jest często pomijany we wszelkiego rodzaju zestawieniach. Niezaprzeczalnie jest jednak filmem o agencie 007, w którym wystąpił Sean … Czytaj dalej Ostatni Bond Seana Connery’ego
„To Smith & Wesson, a ty wykorzystałeś już swoje sześć naboi”. W rzeczywistości Anthony Dawson odgrywający rolę Prof. Denta strzelał z Colt-45. Z magazynkiem na siedem naboi. „Dr. No” (1962) Czytaj dalej Ups…
Taka ciekawostka. Reżyser Terence Young („Dr. No”, 1962, „From Russia With Love”, 1963 i „Thunderball”, 1965) i jego film z roku 1958: „No Time To Die” W obsadzie m.in. Luciana Paluzzi (Fiona Volpe z „Thunderball”). O Youngu planuję jeszcze coś napisać. Mam wrażenie, że to trochę zapomniana postać, a niezwykle wiele mu zawdzięczamy. Czytaj dalej „No Time To Die”, reż. Terence Young
Nawiązania do „Dr. No” w „No Time To Die” są niepodważalne. Załóżmy, że Safin to faktycznie Julius No. Już w poprzedniej części serii mieliśmy przywołanie dobrze znanej postaci. Co prawda, nowa geneza Blofelda nie przypadła mi do gustu, a pomysł jego konotacji rodzinnych z Jamesem – delikatnie mówiąc – nietrafiony, ale nie mam nic przeciwko … Czytaj dalej Nawiązania do „Dr. No”
Oczywiście już w scenie pościgu na Madagaskarze widać, że James nigdy nie daje za wygraną. Goni za dużo sprawniejszym Mollaką, brutalnie rozwala ściany (btw. fantastyczne) i pokonuje wszelkie inne przeszkody by dopiąć swego. Grając w karty z Dimitriosem również widać tą pasję i niepohamowaną chęć wygranej. Ale dopiero scena na lotnisku w Miami daje pełen … Czytaj dalej Satysfakcja
Uwielbiam tą scenę w Casino Royale. James i tenisistka (brazylijska super modelka polsko-włoskiego pochodzenia – Alessandra Ambrosio) łapią się spojrzeniami przed wejściem do Ocean Club. Wiadomo, 007 jest świetnie zbudowany i przystojny. Ale daleko mu jeszcze do pełnego klasy i stylu mężczyzny, więc chwilę później przez gościa hotelowego mylony jest z parkingowym. To świetny zabieg … Czytaj dalej Ocean Club
jamesbond.com.pl 