Siedziba Blofelda w „Spectre” nawiązuje do „Dr. No” nie tylko za sprawą ubiorów i pokojów „gościnnych”.
Namalowany przez Francisco Goyę obraz „Książę Wellington”, w 1961 roku trafił do muzeum National Gallery w Londynie. 21 sierpnia, 19 dni po jego oficjalnej prezentacji, został skradziony… Przy okazji zwiedzania kwatery Juliusa No, James trafia niespodziewanie na sprawcę 😉
We wspomnianych pokojach gościnnych w „Spectre” sprawne oko widza jest w stanie zauważyć obrazy „Kobieta z wachlarzem” Amedeo Modiglianiego oraz „Gołąb z zielonym groszkiem” Pablo Picassa, które w rzeczywistości zostały skradzione z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Paryżu w 2010 roku.
„Kobietę z wachlarzem” o wiele łatwiej można było zauważyć w „Skyfall”:
W „Skyfall” sztuka posłużyła również za metaforę odnoszącą się wprost do osi fabularnej filmu. „Ostatnia droga Temeraire’a”, namalowana w 1839 roku przez Williama Turnera, symbolizuje zmierzch epoki wielkich żaglowców i nadejście epoki pary. Zasłużony w boju statek, holowany jest przez parowiec na miejsce rozbiórki. W filmie często słyszymy o rychłym końcu sekcji 00 i nadchodzącym, nieuniknionym zastąpieniem jej najnowszą technologią.
W „Skyfall” poza obrazami i równie pięknymi zdjęciami Deakinsa (które same w sobie zasługują na miano sztuki), pojawia się też poezja z czasów wiktoriańskiej Anglii. Recytowany przez M utwór Alfreda Tennysona, także odwołuje się do fabuły przedstawiając żeglarzy, którzy „choć nie mają tyle sił co dawniej” to ich odwaga, poświęcenie i silna wola nie pozwalają ustępować, tylko walczyć do samego końca.
ULISSES (Alfred Tennyson)
„Żeglarze moi! Wyście trud dzielili
i myśli ze mną, witając beztrosko
Burze i słońca blask. W was wolne serca
i czoła wasze wolne. (…)
Wszystko zamyka śmierć. Nim koniec przyjdzie,
Można dokonać dzieł szlachetnych wielu,
Dzieł godnych ludzi, którzy się zmagali
Z bogami (…)
Hej przyjaciele,
Nie jest za późno na poszukiwanie
Nowego świata! Odbijcie od brzegu
I w bruzdy dźwięczne uderzcie! Bo celem
Moim żeglować poza słońca zachód,
Pod gwiazd ulewą – potąd aż nie umrę. (…)
I choć nie mamy tyle sił, co dawniej,
By niebo wzruszyć i ziemię – jesteśmy
Sobą w serc spójni heroicznej, które
Los sterał; wola w nich wciąż silna – każe
walczyć i szukać i nie ustępować.”
https://www.youtube.com/watch?v=QF2SCDx27O4
Wracając do „Spectre”, sztuki i nawiązań, bardzo ciekawą rzecz podesłał jeden z ze stałych czytelników tego fanpage’a (@Daniel Bula). W apartamencie Jamesa, wśród pudeł i innych nierozpakowanych rzeczy, można zauważyć obraz:
I tu znów ukłon w stronę „Dr. No”, gdzie ten sam obraz wisiał na ścianie klubu Le Cercle, w którym James bezlitośnie ogrywał Sylvię Trench 🙂
W „Casino Royale” James również miał styczność ze sztuką, w formie znanej na całym świecie wystawy „Body Worlds”:
W „Quantum of Solace” odwiedzamy natomiast Operę i słynną „Toscę”:
Akcja w Operze pod gołym niebem, odrobinę przypomina mi „Spy Who Loved Me” i „Light Show” w Gizie, na tle Sfinksa i piramid, ale porównywać to do SZtuki raczej nie powinienem 😉
PS. Wziąłem na tapet tylko ostatnie produkcje z Craigiem i wynikające z nich nawiązania do wcześniejszych Bondów. Jeśli przypominacie sobie jeszcze jakieś bezpośrednie odniesienia do sztuki w filmach o agencie 007 – dawajcie znać. Uaktualnię wpis!
@Daniel – dzięki za info i za inspirację do całego wpisu 🙂
jamesbond.com.pl 